otoban çizgisi

kaç kuş öldürmüştür rüyasında

kuş ölür çizgi kayınca

şehir ışıkları

kaç ceset gömmüştür toprağa

ışık yanar gömülünce

kaç araba

düş ezip geçmiştir kapısından

düşler ezilmiye alışkın 

kaç insan yaşamıştır yaşamayı

öğrenmiştir yaşamamayı

kim ölmüştür öldükçe

dirilecek pes ettiğinde

bulutlar taşı arındırarak

kalp kötülüğü barındırır içinde

diyalektiktir var olmak

son nefes bir başlangıcın feryadıdır

ses tellerim düşman

çığlığımı duyurmaktır niyetim

dik durdukça duyuracağım

duyurdukça akacak sesim

titredikçe sineceğim

damarlarım patlayacak

dökülecek fışkıran benzinim

ellerim duvarla tanışacak

ama memnun olmayacak

kırıldı kemiklerim

gerçekmişim

ortalık kir dolacak

saçlarımla temizleyeceğim

biraz da

pazardan aldığım tuz ruhunu

dökeceğim

kalbime

yandıkça arınacak

o da merhaba diyecek

kan verdiği

hücrelere 

nefesim kıstı ümidini

ben de kısacağım

açtığım kuyudan su çekmeyi

çoktan öğrendim.

ŞEVVAL TEKOĞUL