Tütünden baruttan ham kubardan

Tütüne baruta yakılmış kubara

Önce indir başını saçını kendi ellerinle kavra

Gözlerin dönsün o beyaz duman etrafında

Düşür dilinden ağzında sakladığın sararmış sırrı

Çimen lekeli tişörtünü çıkartıp tutuşturur ananın ellerine

Yabancı lekelerin üzerine uzan

Kötü günlerden kalan akşamlar gibi

Al alış yamala kendi ellerinle

Tanıdık bir akşam yabancı bir leke

Uzanınca kendinin yabancı yerlerine

-Kurallara uygun sınanan bilinç kimsesizliğe itilmiş-

Var ol, varlığın delil olmaya yetmese de

Var ol, kimse yola çıkmanı umut etmese de

Herkesten önce tat olmanın tadını

Çam kolonyası misvak üzerlik otundan

Çam kolonyası misvak üzerlik otuna

Kendini ana rahmine hazırlar gibi soy

Kaldırmadan gözlerini ayak ucundan

Bir sağa bir sola uzak diyarlara

Uzak diyarları gör kendi selamını al

Uçsun dilinden avcunda sakladığın yeşermiş niyet

Gözlerin değsin uçlarına omzun

Henüz ürpermiş bir çocuk kadar toysun

Şiirin bittiği kesin herkesler bilsin

Şems’in ateşi söndü Rumi yurdu Roma’ya döndü

Bize balta girmemiş kâğıt

Pazar’a sarkmış ayin öncesi bomba

Denize akan nehir bir aklın yolu delta

Köylü kuğu yüzüyor tüm medeniyetiyle rüyalarımda

KUBİLAY ÖZMEN