Senin mucize diye sevdiğin hayat
Benim birbirine paralel alın çizgilerim

Sonra limansız bir gemi oluyor dünya
Ölümü göğsünde kabullenmiş her adam gibi
Yaşlanıyorum, şakaklarım çürüyor
Ağrılarla doluyor gökyüzü
Gülleri seviyorum
Şekillerini hiç bilmesem de
Koklamasam da bir ten gibi

Sonra bir dün neyse o oluyor hayat
Yaslanarak beklerken sevdiğini
Bir duvar dibinde, ellerim çok telaşlı
Ya hiç gelmezse tedirginliği
Ya gelir de beğenmezse diye yükümü
Sırtımda taşıdığım bu kar karanlık örtü
Belki altında saklardı ikimizi

Sonra hayatın elbet biteceğini görüyorum
Kuşlardan görüyorum meleklerden görüyorum
Saplardan samanlardan bir gül gibi dönüyorum
Örülmüş yazgımızda ne betimsiz felah bu?

Senin mucize diye sevdiğin hayatsa
Benim çatırdayan alın çizgilerim

BURAK ADIYAMAN