Anlamışı değilim henüz
Karanfil tutan çocukların
Ellerindeki nasırı
Dikeni batırıp mı geçti
Bu dünyadan bütün yarenler.
Yoksa
Endamına ilişmiş ayaz mıdır
Gökkubeyi yaran.
Kanat sesleri kimin için
Düşen tüyleri hangi göğse fişek saçıyor.
Nerede çeşmenin başını tutmuş
Kırık kalpli anaların
Kar buharıyla demlenen ağıtları…
Süngüler çekiliyor sürmek için matemi
Batırıp yüreğine aksın kanı diye.
Hoyratça atılıyor kanunlar üzerine
Noktası ünlemine denk kelimeler…
Bütün ırmaklar bir taştan akıyor
Ve dolduruyor bardaklara çayı.
Çaycı ekmeğini taştan çıkarıyor,
Alnını taşa koyuyor bir secde vakti.
Sezgileri maskeleyen deriler
Derinlere kazınmış hisli türküler
Ve alnında coğrafya taşıyan
Ak avuçlu kara yazılar…
Hayretle uçursam göklere
Paslanmış dilimden sözcükleri
Bir ekabiri ürkütsem
Kulesinden külleri düşse başıma
‘sen mahpussun’ yazılsa fermana
Ölümü ardıma zırh edinirim…

AHMET BURAK