bir tek ben miyim sonunu gayb eden havari
-adem’in solgun yaprağı kasığına sürümsemesi gibi
el değmemiş  coğrafyama  lüks  binalar diktiler
halbuki kimsenin kanatmadım sevişirken yarasını
ama biri puttan sebeplerle gelip kutsal gövdemi yakmıştı

elbette kırık şişeden şarap içmişliğim de var
en sevdiğim kadının ardında kalmışlığım da
bu durumda krokimi jiletlerle çizsinler
kahvemin tadı düşman yapmış kadar seyrelsin
inanırsam zayiat gökte, tanrı ceptedir
kim kanıtlayabilir aksini hesaba katmadığımı
cümle içinde iki varsa bin tanesi içimdedir
fakat katiyen görmeyen göz taviz vermez gardıma
balkonda fesleğen kadar susuz kalır cismim
sırtımda bir vahyi kırbaçlayabilirim vahşice
farkımın en büyük korkusu farksız olmak olabilir
toplum kadar da ehlileştirilmez bağırabilir bir ihtiyar

je suis tellement content que tu n’aies pas eu de problèmes dans ta vie, canım

yine de yaşam bir noktada kavrayamaz ya yolu
ol diyerek kanırtan kimse çıkmaz karşımıza
gider borusu tıkanan bir lavaboya cesurca yük bindirip
kurumuş ellerimizde mor salkımlar bitsin isteriz.